Liefdesverklaring aan een postzegel
De ‘Postage Stamp’, de achtste hole op Royal Troon, is een van de meest iconische en uitdagende par-3 holes ter wereld. Met zijn 112 meter is het de kortste hole van de hele British Open, maar het is allesbehalve de gemakkelijkste. We leggen uit hoe dat zit.
Op de British Open krijgt de golfelite ook dit jaar weer te maken met de unieke uitdagingen van de Postage Stamp. Ondanks zijn lengte straft deze beruchte hole zelfs de kleinste fouten af, wat de wedstrijd voor spelers en toeschouwers spannend en onvoorspelbaar maakt.
Royal Troon werd geopend in 1878, toen nog met 6 holes. De baan werd door Willie Fernie tot 18 holes uitgebreid en in 1923 werd daar voor het eerst de British Open georganiseerd. Onmiddellijk bleek dat de achtste hole met zijn geringe lengte, maar met zijn golvende green en zijn strategisch geplaatste bunkers een uitdaging van formaat was.
De hole heette eerst Ailsa vanwege het uitzicht op het eiland Ailsa Craig. Maar niemand minder dan Willie Park Jr. kwam met ‘Postage Stamp’ voor de dag nadat hij had gezegd dat de landingszone “zo groot als een postzegel” was en dat je “de prijs betaalde” als je die miste.
Lengte als factor voor de moeilijkheidsgraad van een golfhole
Meestal associeer je de moeilijkheidsgraad van een hole met de lengte: hoe langer de hole, hoe moeilijker, want in de regel sla je dan met langere clubs naar de green. Maar de Postage Stamp gaat hiertegen in. De green is omgeven door diepe bunkers, waaronder de beruchte Coffin Bunker, die veel ballen onderschept. En als je eenmaal in een bunker bent beland, is de green zo klein en snel dat je meteen in een volgende bunker terechtkomt.
Bovendien maakt de wind op Royal Troon elke slag onvoorspelbaar, waardoor het spel vanaf de tee nog een graadje moeilijker is.
Spelplezier en uitdaging bij korte holes
Korte holes als de Postage Stamp tonen aan dat het niet altijd aan de lengte ligt hoe leuk en stimulerend een hole is. Veel golfers halen grote voldoening uit de precisie en vaardigheid die nodig is om korte, technische holes aan te kunnen. Je moet de juiste club uitkiezen, de wind goed lezen en de bal nauwkeurig plaatsen waar je hem wilt hebben. Dit type hole stelt niet alleen je techniek op de proef, maar ook je mentale kracht en je strategisch inzicht.
Wat zeggen de baanarchitecten?
Baanarchitecten benadrukken vaak dat afwisseling en strategie doorslaggevend zijn voor een goede golfhole. Op korte holes als de Postage Stamp moeten de spelers creativiteit en aanpassingsvermogen aan de dag leggen. Dit maakt golf gevarieerder en aantrekkelijker. Je moet de moeilijkheidsgraad niet alleen in meters meten maar ook rekening houden met de strategische uitdagingen. Baanarchitecten als Tom Doak en Pete Dye pleiten voor holes die vaardigheid eerder dan pure kracht belonen en daarvan is de Postage Stamp een perfect voorbeeld.
“Je hebt geen kracht nodig voor zulke holes. Tijdens hun training slaan pro’s de bal 100 keer van de 100 op de green, maar als er een titel op het spel staat, is het een heel ander verhaal,” zegt Pete Dye, die zich door Troon liet inspireren toen hij voor TPC Sawgrass in Florida de bekende 17e hole met de green op een eiland ontwierp.
In de aanloop naar de British Open van dit jaar wordt de Postage Stamp nog steeds volop besproken en geanalyseerd. De combinatie van geringe lengte en een hoge moeilijkheidsgraad blijft een onuitputtelijk gespreksonderwerp onder spelers, toeschouwers en commentatoren. Het bewijst dat golf méér is dan kracht. Het gaat om precisie, strategie en mentale kracht.
Dit is een van veel redenen waarom we ons net als vele anderen voor de tv nestelen om de British Open te volgen.